Isolationisten

‘Het probleem met de wereld is
dat de dommen vol zelfvertrouwen zijn,
terwijl de intelligenten vol twijfel zitten.’
Bertrand Russell

Dankzij Poetin heb ik eindelijk mijn huis beter geïsoleerd. Die man gun ik echt snel de Nobelprijs voor het klimaat. Postuum, uiteraard. Maar goed, naar mij wordt slecht geluisterd, dus thuis aan het isoleren. Omdat handige mannetjes of vrouwtjes (dat mag in dit zinsverband!) me te duur zijn en ik lijd aan chronische zelfoverschatting, doe ik alles zelf.

Ik heb de ramen voorzien van isolatiefolie. Daarvoor moet het raam dan eventjes iets opgewarmd worden om het vocht te verdrijven. Door de föhn te lang te dichtbij te laten blazen, barstte een ruit van 500 euro. Die ik dan nog zelf moet vervangen. Op één hoog.

Nieuwe deur erin, om de kou uit het halletje te houden. Kozijn paste natuurlijk ook na allerlei pasbalkjes niet. Dus nog voor 88 euro extra afdeklatten erop. Toen dat klaar was, zat de deur te strak en moest ik de timmerfabriek er een centimeter laten afzagen.

Voor het omleiden van de luchtverwarming moest er een groot gat in een muur. Een zware boor huren kostte 50 euro en autoritjes. Dus maakte ik met m’n klopboormachine met het tienmillimeterboortje tachtig gaten en beitelde het restant eruit. Resultaat: dikke scheur in het pleisterwerk en de klopboormachine klopt nooit meer.

Dan de vijf meter hoge isolatiegordijnen in de vide. Daarvoor moest ik de driedelige ladder naar binnen wringen. Daarbij verwrong ik ook een spier in mijn rug waarvan ik niet wist dat ik die vaak gebruikte. Weken pijn geleden.

Maar de kroon op het klunswerk had ik vanavond. Toen ik in m’n linker broekzak voelde, bleek de tube secondelijm gelekt te hebben. Bij het naar buiten trekken bleken tube en broekzak onafscheidelijk, zelfs na een half uur terpentinebad. De lange thermo-onderbroek kon ik nog wel losrukken, waardoor die nu een ventilatiegat heeft. Geluk bij een ongeluk: ik ben rechtsdragend. Het had nog veel erger gekund.

Zo is de hele besparing dit jaar al op aan faalkosten. Als nu de gasprijs maar hoog blijft. Ik moet er toch niet aan denken dat Poetin de prijs drastisch gaat verlagen en we ongetwijfeld weer vaste klant worden.

Met dank aan Poetin heb ik nu m’n huis vol isolatie
Wat is het toch een leider, keer op keer weer inspiratie
Ik zou ‘m toch de Nobelprijs voor het klimaat zo gunnen
‘t Liefst postuum en dan ook graag zo snel als maar zou kunnen

M’n ramen heb ik allemaal goedkoop voorzien van folie
Enorm karwei maar ja men zegt het scheelt je heel veel olie
De ruiten moesten met een föhn langdurig drooggeblazen
Helaas barstte een grote ruit, vergooide ik m’n glazen

Een nieuw gat in de muur maken om warme lucht te leiden
Dat vraagt een dure boor, maar om die kosten te vermijden
Doorboorde ik de muur zo’n tachtig keer met boortje zeven
Helaas heeft na die klus de boormachien de geest gegeven

Ik moest er nieuwe isolatie op de zolder lijmen
Secondelijm is lekker snel, en lijmen rijmt op rijmen
Helaas lekte de tube in mijn broekzak, shit de friemel
Zat alles muurvast aan elkaar, geluk, net niet m’n piemel

Zo is ‘t steeds als ik wat maak, dan prutst en piept en kraakt ‘t
Maar ja, ík ben ook niet m’n eigen maker, dus wat maakt ‘t